ઘણા
લોકો દ્વારા વારંવાર સલાહ આપવામાં આવે
છે - એક રીતે તમારા
ભૂતકાળની મુલાકાત લો પણ ત્યાં
ભાડે મકાન ન લો...
પરંતુ શું આપણામાંથી ઘણાને
'ગરીબ હું'નું ટાઈટલ
ટ્રેક ગાવાનું પસંદ નથી? શું
આપણે સહાનુભૂતિ મેળવવા માટે આવું કરીએ
છીએ અથવા ફક્ત એક
જ ભૂલો વારંવાર કરવાથી
પોતાને સાવચેત કરવા માટે કરીએ
છીએ? મને એક વખત
કહેવામાં આવ્યું હતું કે, જૂની
યાદોને ભૂલી જવા માટે,
તમારે નવી યાદો બનાવવાની
જરૂર છે... દુઃખની વાત એ છે
કે જેઓ તેમના નજીકના
અને પ્રિયજનોને તેમના નિયંત્રણની બહારની દુર્ઘટનાઓ અથવા દુર્ઘટનાઓ માટે
ગુમાવી ચૂક્યા છે તેમના માટે
પણ આ જ અસાધારણ
અને નિરાશાજનક છે.
આ બધું ખૂબ જ
વ્યંગાત્મક છે. કેટલીકવાર ભૂતકાળના
આધારે અમે નજીકના ભવિષ્યમાં
હિચકી ટાળવા માટે અમારી વર્તમાન
ક્રિયાઓનો નિર્ણય કરીએ છીએ. જ્યારે
કેટલીકવાર આપણી પાસે જે
છે તે (ભવિષ્ય માટે)
ગુમાવવાનું ટાળવા માટે આપણે ભૂતકાળને
દૂર રાખીએ છીએ. પરંતુ એવું
કેમ છે કે જીવનનું
વર્તુળ આપણને એ જ જગ્યાએ
પાછા લાવે છે - તે
જ સ્થાન જ્યાં આપણે થોડા વર્ષો
કે મહિનાઓ પહેલા હતા? શું તે
આપણી કસોટી કરવા માટે છે
કે આપણે આપણો પાઠ
સારી રીતે શીખ્યા છે
કે સાજા થવા માટે?
જેટલી
જલદી આપણે પસ્તાવોથી છૂટકારો
મેળવીએ છીએ, તેટલી ઝડપથી
આપણે રોમાંચક અનુભવોના નવા ઉછાળા માટે
વધુ સ્વીકાર્ય બનીએ છીએ. કહેવાનો
મતલબ એ છે કે,
શા માટે જીવનમાં પાછળની
બાજુએ શેરીમાં ચાલતા જાઓ. 'પાછળ શું છે'
એ ભૂલી જાઓ અને
'આગળ શું છે' એ
તરફ તાણ કરો. તે
માટે, હું કહીશ કે
ભૂતકાળની દુર્ઘટનાઓ સાથે વ્યવહાર કરવાનો
સકારાત્મક અભિગમ 'હું શા માટે'
ન પૂછવાથી હશે? હકીકતમાં, 'હું
કેમ નહીં'?
આપણામાંના
કેટલાક, એક વાક્યનો સિક્કો
બનાવવા માટે માયોચિસ્ટ બની
ગયા છે. અમે અમારા
પીડાદાયક ભૂતકાળની ફરી મુલાકાત કરીને
સંતોષ મેળવીએ છીએ પરંતુ પછી
ફરીવાર હું કોણ છું.
હું
હંમેશા તેને આ રીતે
જોઉં છું, કદાચ કેટલાક
લોકો આપણા જીવનમાં આવીને
આપણને કઠિન બનાવે છે
જ્યારે કેટલાક આપણી દબાયેલી લાગણીઓ
સાથે સંપર્કમાં રહેવામાં મદદ કરે છે.
કેટલાકના આગમનથી આપણામાં ઘા કોતરેલા હોઈ
શકે છે જ્યારે અન્યોએ
એવા ઘા સાજા કર્યા
હશે જે આપણે ક્યારેય
જાણી શક્યા નથી. સમય કોઈની
રાહ જોતો નથી અને
અમારા પ્રિયજનો સાથે વિતાવેલી આનંદની
ક્ષણો ફક્ત પ્રિય સ્મૃતિઓ
બની જાય છે જે
તેમના ગયા પછી પણ
ચમકતી રહે છે. તો
ચાલો, આ ક્ષણને આનંદથી
જીવતા શીખીએ, આપણે જે અનુભવીએ
છીએ તેનો આનંદ માણીએ
અને તેને ભૂતકાળ, અપેક્ષાઓ
કે લાભો પર આધારિત
ન રાખીએ.
'વ્હોટ
જો કરતાં વધુ સારું' - જ્યારે
તક મળે ત્યારે પ્રયાસ
ન કર્યાના અફસોસ સાથે જીવવા કરતાં
કંઈક કરતી વખતે નિષ્ફળ
થવું વધુ સારું નથી?
તદુપરાંત, જેટલા વહેલા આપણે જૂના દરવાજા
બંધ કરીએ, નવા દરવાજા ખુલી
જાય છે. તો પછી
ભૂતકાળથી ડરીને તેમની પાસેથી પસાર થવાની શંકા
શા માટે. શા માટે બહાર
નીકળવાને અન્ય જગ્યાએ પ્રવેશ
તરીકે જોતા નથી?
લેખ
સ્ત્રોત:
http://EzineArticles.com/9993497